Should I stay or should I go?

--------Κείμενο από fightclub.gr--------


Είσαι 27 χρονών. Ξυπνάς με τα χίλια ζόρια. Κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη. «Πότε ήμουν 16;». Φτιάχνεις καφέ και ετοιμάζεσαι να πας σε μία δουλειά που δεν γουστάρεις ή δεν έχει καμία σχέση με αυτό που σπουδάζεις.

Αφού περάσει το νωχελικό και αβάσταχτο οχτάωρό σου (που σου φαίνεται για εικοσιτετράωρο), σχολάς. Μπαίνεις σε ένα αυτοκίνητο που σε εκλιπαρεί εδώ και καιρό για σέρβις και σε κάθε γωνία τρέμεις μην σε αφήσει. «Βάστα λίγο καιρό ακόμα» σκέφτεσαι. «Να μαζέψω κανα φράγκο και θα στο κάνω το τιμημένο. Ποιός ξέρει τι μπορεί να σου βρούνε...».

Γυρνάς στο σπίτι σου να χαζέψεις λίγο στον υπολογιστή. «Operating System Error». Με τα χίλια, ακούς την ιερή μουσική των Windows. Πας να μπεις στο internet. Περιμένεις και ξαναπεριμένεις, ώσπου συνειδητοποιείς ότι πιθανότερο είναι να μπεις στο δίκτυο της Nasa παρά στο δικό σου. «Άαααααααααμφιβολίες, το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, κάρτα δικτύου ή motherboard θες;».

Διάλειμμα για τσιγάρο. Ένα μόνιμο άγχος σε καταπλακώνει χωρίς να ξέρεις τι σου πρωτοφταίει. «Να ανοίξω την τηλεόραση;». Για να έρθει σε κλάσματα δευτερολέπτου η απάντηση. «Απαπαπαπαπα». Περικοπές, μιζέρια, άναρθρες κραυγές από παντού. Κόσμος που φοβάται για το αύριο, κόσμος που δεν ξέρει πως και αν θα την βγάλει καθαρή χωρίς να ψωμολυσσάξει. Όλοι σε μια μόνιμη εγρήγορση και ένας έντονος εκνευρισμός στην ατμόσφαιρα.

«Φουτούυυυυυυ! Έχω να κάνω και μια εργασία για τη σχολή». Με όλα αυτά είναι το τελευταίο που σου έρχεται στο μυαλό. Μπορεί να το εκπαιδευτικό σύστημα να θέλει μερική ή πλήρη αναδιάρθρωση αλλά, κακά τα ψέματα, έπρεπε να είχες στρωθεί και να την έχεις τελειώσει. Βέβαια όταν μπήκες πριν από τόσα χρόνια αλλιώς τα είχες προγραμματίσει. Θα έβρισκες μια δουλίτσα να βγάζεις τα έξοδά σου και σιγά-σιγά θα ξεμπέρδευες. Δεν υπήρχε περίπτωση να σε διώξουνε. Τώρα όμως που υπάρχει ο φόβος της διαγραφής, τρεχάτε ποδαράκια μου! «Και να το πάρω το παλιοπτυχίο μετά από τόσα χρόνια τι θα το κάνω; Θα το κολλήσω στον τοίχο και θα φοβάμαι να το πάω στο λογιστήριο. Άστο να πάει, καλύτερα να παίρνω 80 ευρώ λιγότερα και να εξακολουθήσω να έχω δουλειά».

«Ανάβω άλλο ένα τσιγάρο», που λέει και ο Μαχαιρίτσας. Ακούς για εβδομηκοστή συνεχόμενη ημέρα το Comfortably Numb των Pink Floyd. Αυτοί οι στίχοι, διάολε. Αυτοί οι στίχοι. «Μήπως βολεύτηκα; Μήπως συνήθισα να είμαι έτσι μουδιασμένος;». Κάτι πρέπει να κάνεις. Να βρεις έναν τρόπο να μπορείς να ζεις λίγο καλύτερα. Λίγο πιο άνετα, λίγο πιο υπερκαταναλωτικά. Κοιτάς για μια δεύτερη δουλειά. Κάτι να μπορείς να κάνεις από το σπίτι σου. 800 ευρώ τον μήνα με μόλις 2 ώρες εργασίας την εβδομάδα, εγγυημένα! Κερδίστε τώρα χρήματα από τον υπολογιστή σας, αβασάνιστα. Τζίφος.

Ώσπου, σαν άλλο Seek for the Holy Grail των Monty Python, χωρίζουν τα σύννεφα, ο ήλιος εμφανίζεται και ξάφνου -ώ Θεοί!- ακούγεται φωνή βοώντος. Σαν άλλος Κύρος Γρανάζης βλέπεις την λαμπίτσα πάνω από το κούτελό σου να ανάβει, και ΝΑΙ! Τάτσντάουν! Γιουρίκα!

Θα φύγω ρε! Θα πάω στην Αστραλία (Α, ρε Βασιλειάδου ήσουν πολύ μπροστά!). Και να σου που εμφανίζονται το κατάλευκο Αγγελάκι (που κρατάει μπεγλέρι και μοιάζει στον Άγγελο τον Αναστασιάδη) και το κατακόκκινο Διαβολάκι (που κρατάει ακόμα μεγαλύτερο μπεγλέρι και πούρο και μοιάζει στον Μάκαρο) στους ώμους σου:


Α: Να πας στο εξωτερικό, ε; Μήπως να το ξανασκεφτούμε;
Δ: Τσου ρε Λάκη. Μιά φορά είπαμε να σκεφτούμε άουτσάηντ οφ δε μποξ και πετάχτηκες. Τι λέει εκεί; Ταρίφας στην Αυστραλία; Τέσσερα χιλιάρικα τον μήνα;
Α: Ναι αμέ, καταπληκτικά! Εικοσιτέσσερις ώρες ταξίδι από το σπίτι σου. Δουλειά δώδεκα ώρες την ημέρα, έξι ημέρες την εβδομάδα.
Δ: Κλάϊν ρε! Τέσσερα χιλιάρικα το μήνα!
Α: Και δεν μου λες φωστήρα μου, πως θα πας ακριβώς; Με τι βίζα;
Δ: Καλά τυφλός είσαι; Τα λέει όλα από κάτω. Σου βγάζουνε φοιτητική βίζα λέει.
Α: Ναι, ε; Και ισχύει για πάντα;
Δ: Εεεεεεεε, όχι; Δεν ξέρω, φαντάζομαι πως θα την βρεις την άκρη εκεί. Δεν θα σε αφήσουνε και στους πέντε δρόμοι, σαν τον Βασιλάκη τον Καϊλα!
Α: Μχ... Μάλιστα, πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα δηλαδή.
Δ: Μην με κουρντίζεις. Πάμε παρακάτω ρε μάστορα, γιατί η αγαπούλα απο'δώ έχει κέφια. Τι λέει εδώ; Ζητείται Έλληνας για λάντζα σε Ελληνικό εστιατόριο στην Γερμανία. Δυόμισι χιλιαρικάκια τον μήνα. Πως σου φάνηκε, Λάκη;
Α: Στην Γερμανία; Να σε έχουνε του κλώτσου και του μπάτσου; Εκεί ρε τους τρώνε τους Έλληνες!
Δ: Ναι αλλά προσφέρεται και διαμονή. Είναι και γεμάτο Έλληνες. Παίζεις και καμιά κιθαρούλα μια στο τόσο και τα παίρνεις διπλά! Ξέρεις, κανένα Νταλάρα, Πλιάτσικα, Κοργιαλά να νιώσουνε λίγο πατρίδα ρε παιδί μου! Άσε που άμα ο θρύλος νικήσει καμιά Βέρντερ πάλι του χρόνου τους σκας και κανένα «Πως σου φάνηκε» ή «Δεν σε χάλασε»!
Α: Ναι, μια μέρα τον χρόνο. Τις υπόλοιπες 364; Και λάντζα;
Δ: Καλά, δεν πάμε Γερμανία. Έχει και κρύο. Πολύ με κοντράρεις, όμως και θα έχουμε άλλα.
Α: Την κρεμούλα σου εσύ! Δεν το ξεχνάμε ρε αφεντικό;
Δ: Μην τον ακούς, πάμε παρακάτω. Χμμμμμ, Έλληνας ζητείται από Αγγλική εταιρεία στοιχήματος για το τμήμα Ελληνικής εξυπηρέτησης πελατών. Τρία χιλιάρικα τον μήνα.
Α: Το κουράζεις, διάολε. Αγγλία; Βροχή τριακόσιες μέρες τον χρόνο. Ξενέρωτες γκόμενες, ξενέρωτα φαγητά.
Δ: Είναι πολλά τα λεφτά, Λάκη.
Α: Ε, και; Τα λεφτά είναι το παν; Πως θα ζεις; Σπίτι - δουλειά, δουλειά - σπίτι; Που θα αφήσεις την Ελλαδάρα μας ρε! Που θα βρεις τέτοιον ήλιο; Ακόμα και αν βρεις κάτι και είσαι σίγουρος ότι όλα είναι όπως στα λένε, θα την κάνεις έτσι εύκολα;
Δ: Και τι να κάνουμε ρε μάστορα; Να κάτσουμε εδώ να περιμένουμε κάθε 5 του μηνού πότε θα ξαναπάει 1η να πληρωθούμε;
Α: Ναι ρε, να κάτσεις εδώ. Με την βοήθεια της Παναγίας θα παλέψουμε και θα τα καταφέρουμε. Με την οικογένειά σου, τα φιλαράκια σου, τα νησάκια σου και τα όλα σου. Με ποιόν θα πηγαίνεις για μπύρες; Με τον Τομ Ίνγκλαντσον ή τον Φραντζ Άλλεμάιγκεν;
Δ: Συνεχίζεις να με κουρντίζεις...
Α: Γουατσα γκόνα ντου αμπάουτ ιτ, μπίατς;
Δ: Ε, να...!

Μπαίνεις για λίγο στο πετσί του καθηγητή Λάγκτον και οι δικοί σου Άγγελοι και Δαίμονες παίζουν ταβερνόξυλο στο μυαλό σου. Τρίαινες και εξαπτέρυγα ξεπετάγονται από το σύννεφο πάνω από το κεφάλι σου, εκεί που πριν λίγο ήταν η λαμπίτσα.

Μην έχοντας κάτι άλλο να κάνεις παίρνεις τα φιλαράκια σου και μαζεύεστε σπίτι σου για μπύρες και ταινία. Όλοι έχουν τα δικά τους (που δεν διαφέρουν και τόσο πολύ από τα δικά σου) αλλά τουλάχιστον όλοι μαζί ξεχνιέστε για λίγο. «Που να πάω ρε γαμώτο. Αυτή την καβλάντα της παρέας που θα την βρω;».

Πέφτεις για ύπνο και τα όνειρά σου είναι πιο μπερδεμένα και από έργο του David Lynch. Ο Darth Vader παρέα με τους GIJOE κυνηγάνε το Alien που έχει κάνει κόμμα με τον Christiano Ronaldo για να καταλάβουν τη Γη. Ο Καρατζαφέρης ντυμένος αρχηγός των Ινδιάνων χορεύει τον χορό της βροχής γύρω από την φωτιά και ζητάει την ευλογία του μάγου-γιατρού Κώστα Σημίτη. Τελικά την κατάσταση σώζει από το πουθενά το Σκαρλετάκι -Μάυρη Χήρα με την βοήθεια της βαμπιροαναθρεμμένης Kate Beckinsale.

Ξυπνάς. Ετοιμάζεσαι για δουλειά. Είχες ρεπό και ξύπνησες τζάμπα από τις 7:30.

Μάρλον Πάντος

http://www.fightclub.gr/inner.aspx?15